Vlasti u Srbiji i SR Jugoslaviji pojačale su, posle raspisivanja predsedničkih i saveznih izbora, nasilno ponašanje prema političkim neistomišljenicima ugrožavajući osnovna prava i slobode građana. Izborna kampanja u Srbiji odvija se u uslovima svakodnevnog hapšenja aktivista Otpora, nevladinih organizacija i članova opozicionih partija.
Uhapseni aktivisti “Otpora” iz Pozarevca su pre izvodjenja pred istraznog sudiju 8. maja drzani u policijskom pritvoru 5 dana, iako Zakon o krivicnom postupku Jugoslavije propisuje da policijski pritvor moze najduze trajati 72 casova, nakon cega lice liseno slobode mora biti oslobodjeno ili izvedeno pred istraznog sudiju.
U prvoj polovini maja, vlasti u Srbiji upadljivo su pojacale represiju prema nevladinim medijima i aktivistima “Otpora”. U vezi sa izveštavanjem o hapsenju trojice aktivista “Otpora” iz Pozarevca, 2. maja, zbog navodnog krsenja Zakona o javnom informisanju, kaznjeni su beogradski dnevnici “Danas” i “Blic”, nedeljnik “Vreme” i Televizija “Studio B”.
Od ukidanja autonomije Kosovu 1989. godine i odbijanja Albanaca da učestvuju u izborima u Srbiji i SR Jugoslaviji, Romi na Kosovu postaju predmet zloupotrebe od strane vladajuće partije u Srbiji. Raspodelom humanitarne pomoći u vreme izborne kampanje, SPS je uspevala da pridobije najsiromašnije Rome, dok su ostali, pod pritiskom i strahom od kažnjavanja, takođe redovno glasali za vladajuću stranku u Srbiji. Učešće Roma u izborima u Srbiji i njihova podrška vladajućoj partiji SPS značajno su uticali na kosovske Albance da u Romima vide saradnike srpske vlasti koja sprovodi represiju nad pripadnicima albanske etničke zajednice.sedištem u Kragujevcu…
Za vreme NATO bombardovanja, u Orahovcu su bile stacionirane vojne jedinice iz Niša i Leskovca, jedinice MUP-a iz Kraljeva i Pirota, ruski plaćenici i dobrovoljci iz Srbije i Republike Srpske. Oko 200-250 albanskih porodica bilo je primorano da napusti Orahovac, na osnovu naredbe policije i vojske. Oko 1000 orahovačkih Muslimana je napustilo grad iz straha. Šezdeset Albanaca je bilo prisilno mobilisano. Dvadeset i pet Albanaca je bilo u zatvorima, na osnovu optužbe iz 1998. godine, za izvršenje krivičnih dela terororizma i neprijeteljske delatnosti. Svi Albanci koji su ostali u Orahovcu, oko 17.000 njih, proveli su vreme od 24. marta do dolaska KFOR-a, skrivajući se od srpske policije, vojske i paramilitaraca.
U periodu jul-septembar 1998. Fond za humanitarno pravo istraživao je povrede međunarodnog humanitarnog prava i kršenje ljudskih prava stanovnika Orahovca i okolnih sela, do kojih je došlo tokom i nakon oružanog sukoba Oslobodilačke vojske Kosova i snaga bezbednosti Srbije i Jugoslavije od 17. do 22. jula 1998. godine.
U periodu od septembra 1996. do oktobra 1997. godine istraživači Fonda za humanitarno pravo su na Kosovu obišli škole i fakultete koje od školske 1991/92. godine vlasti Republike Srbije onemogućavaju da nastavu izvode u svojim prostorijama. Cilj obilaska je bio da se neposredno utvrdi da li je došlo do promene u korišćenju školskih i univerzitetskih objekata nakon sporazuma Milošević – Rugova o normalizaciji obrazovanja, i u kakvim uslovima se odvija obrazovanje na albanskom jeziku.
Izveštaj “Obrazovanje na albanskom jeziku” pruža uvid u uslove u kojima se na Kosovu u ovom periodu obavljala nastava na albanskom jeziku, za učenike osnovnih i srednjih škola i studente na fakultetima, kao i preporuke nadležnim institucijama.
Kompilacija izveštaja sa istraživanja slučajeva kršenja ljudskih prava u Srbiji i Crnoj Gori koji su publikovani tokom 1995. godine pod nazivom «Pod lupom» od br. 16. do br. 20.
Jugoslovenske vlasti su ranih 1990-ih uskraćivale pravo na povratak u zemlju kosovskim Albancima, građanima SRJ, koji su posedovali uredne putne isprave. Posle višednevnog zadržavanja na aerodromu većina bi ih bila vraćena u zemlje iz kojih su došli.
Izveštaj “Uskraćivanje prava na povratak u zemlju” ukazuje na ovu praksu, koja je suprotna Ustavu SR Jugoslavije i saveznim propisima, i traži od jugoslovenskih vlasti da dozvole nesmetan povratak u zemlju svim jugoslovenskim građanima.
Na početku oružanih sukoba u Bosni i Hercegovini u roku od četiri meseca, u tri zasebne prilike, nestalo je četrdeset i pet državljana SR Jugoslavije i dvojica izbeglica iz Bosne. Nakon dvonedeljnog prinudnog zadržavanja na teritoriji BH pod kontrolom bosanskih Srba šestoro njih vraćeno je u Crnu Goru, a o sudbini četrdeset i jednog nestalog više od tri godine se ništa ne zna. Osim jedne, sve žrtve su Muslimani. Među nestalim su tri žene, četvoro dece i trideset i četiri muškaraca.
Izveštaj “Nestanci – Otmice Muslimana iz Srbije i Crne Gore u vreme oružanih sukoba u BH” prikazuje zvanične i nezvanične napore da se utvrdi istina o sudbini nestalih građana SRJ, otetih u mestima Mioče, Bukovici i Štrpce, i pronađu odgovorni za njihovu otmicu.