Predsednik Hrvatske Ivo Josipović, primio je danas delegaciju Koalicije Regionalne komisije za utvrđivanje činjenica o ratnim zločinima i
drugim teškim kršenjima ljudskih prava, počinjenim na
području nekadašnje SFRJ u perioDu od 1991. do 2001.(REKOM), sa direktorkom Fonda za humanitarno pravo iz Beograda Natašom Kandić na čelu.
Dvojica policijaca optuženih za pomaganje u likvidaciji braće Bitići, Sreten Popović i Miloš Stojanović, po drugi put su oslobođeni krivice. Takvu odluku donelo je odeljenje Višeg suda u Beogradu za ratne zločine, navodeći da nema dokaza o njihovoj umešanosti u ubistva počinjena jula 1999. godine.
Krivica Srbije svaljuje se na policijskog generala Vlastimira Đorđevića koji je osuđen u Hagu, Tužilaštvo za ratne zločine ne koristi dokaze, a jasno je da ubistvo nije moglo biti počinjeno bez znanja policijskog generala Gorana Radosavljevića – Gurija
U srijemskom selu Hrtkovci 6. svibnja 1992. u nazočnosti Vojislava Šešelja javno su čitani popisi s imenima “nepodobnih” mještana, uglavnom Hrvata. Hrtkovci su tada postali simbol protjerivanja Hrvata iz Vojvodine.
Prema podacima FHP-a[1], u periodu od 1.01.1999. godine do 21.05.2001. godine, kada je proglašena amnestija za bivše borce Oslobodilačke vojske Preševa, Medveđe i Bujanovca (OVPMB), na području Preševa, Medveđe i Bujanovca stradalo je najmanje 40 državljana Srbije i Crne Gore. U pomenutim opštinama, u vreme NATO bombardovanja, pod nerazjašnjenim okolnostima ubijeno je 11 Albanaca. U vreme trajanja unutrašnjeg oružanog sukoba, između snaga VJ/MUP Republike Srbije i OVPMB, u periodu od 26.01.2000. do 31.08.2001. godine, nestalo je dvoje civila srpske nacionalnosti na teritoriji opštine Bujanovac, čija sudbina još uvek nije rasvetljena, kao i dvoje civila srpske nacionalnosti na teritoriji opštine Gnjilane/Gjilan, Kosovo, čija su tela nađena u Donjoj Breznici. Takođe je ubijeno najmanje sedam civila albanske nacionalnosti, kao i komandant OVPMB, potpisnik sporazuma o prekidu vatre od 15.03.2001. i Deklaracije o demilitarizaciji OVPMB od 21.05.2001. godine.
Burno je proteklih predizbornih mjeseci u Srbiji. Nacionalistička retorika se mjesecima zaoštravala, a teme poput rehabilitacije Draže Mihajlovića i četničkog pokreta uzrujale su mnoge i u regiji i šire. I samo nekoliko dana prije izbora u Srbiji – i parlamentarnih i predsjedničkih, i pokrajinskih, i lokalnih – u anketama vodi nacionalistička Srpska narodna stranka koja je na čelu koalicije Pokrenimo Srbiju, a najpopularniji političar Srbije i dalje je njezin čelnik, bivši najbliži suradnik Vojislava Šešelja Tomislav Nikolić. Doduše, prema anketama je istovremeno i 74 posto građana Srbije za pristupanje EU, a i sam Nikolić je svoje stavove “ako Tadić potpiše Sporazum o stabilizaciji i pridruživanju EU, vodimo ga ravno u zatvor” iz 2008. godine pretvorio u “Srbija nema spasa bez suradnje s EU”. Što o svemu tome kaže Nataša Kandić, jedna od najpoznatijih srbijanskih aktivista za ljudska prava te direktorica i osnivačica Fonda za humanitarno pravo iz Beograda – nevladine organizacije koja istražuje ubojstva, mučenja, logore i nestanke ljudi tijekom sukoba na teritoriju bivše Jugoslavije? Od početka ’90-ih bila je jedna od najomraženijih osoba režimu Slobodana Miloševića, jer je prikupljala i objavljivala materijale o ratnim zločinima Srba. No ni danas nije omiljena u srbijasnkim političkim krugovima, u kojima ju se često optužuje za antisrpsku politiku. Na međunarodnoj razini istovremeno niže priznanja, od Human Rights Watcha iz 1993., do ulaska na TIME-ovu listu 3 najvećih europskih heroja 2003. godine.
Pomirenje i suočavanje sa ratnom prošlošću ne nalaze se na listi ciljeva političkih partija i njihovih lidera uoči izbora u Srbiji.
Odgovarajuće procesuiranje ratnih zločina od ključne je važnosti za region kako bi građani mogli na pravi način da se suoče sa prošlošću – zaključak je debate o suđenjima za ratne zločine u Srbiji.
Fond za humanitarno pravo (FHP) je snažno podržao osnivanje Tužilaštva i sudskih veća za ratne zločine u Srbiji, 2003. godine. U odsustvu komunikacije i saradnje među državama u regionu, FHP je obezbedio podršku Ministarstva pravosuđa Republike Hrvatske prvom suđenju za ratne zločine počinjene u Hrvatskoj (predmet Ovčara); do kraja 2011. godine, najmanje 70 žrtava i svedoka iz drugih država je na poziv FHP-a svedočilo pred sudom u Srbiji; FHP je predao Tužilaštvu za ratne zločine (TRZ) video snimak streljanja Muslimana iz Srebrenice, na osnovu kojeg je TRZ podiglo optužnicu protiv pripadnika policijske jedinice Škorpioni; organizovao je porodice žrtava iz Hrvatske, BiH i sa Kosova da prate suđenja; zastupao je, i dalje zastupa, porodice žrtava u svim većim predmetima ratnih zločina pred sudskim većima Odeljenja za ratne zločine Višeg suda u Beogradu, i dr.
Izveštaj o suđenjima u 2011. godini nastao je na osnovu praćenja suđenja u predmetima ratnih zločina pred odeljenjima za ratne zločine Višeg suda u Beogradu i Apelacionog suda u Beogradu i sudovima opšte nadležnosti, kao i rada Tužilaštva za ratne zločine. Izveštaj sadrži i analitički prikaz 24 slučajeva koji su se vodili pred sudovima u Srbiji tokom 2011. godine. U Izveštaju se posebno ukazuje na dostignuća i probleme u oblasti regionalne saradnje pravosudnih institucija, zaštiti svedoka, odbrani okrivljenih i primeni međunarodnog krivičnog prava u procesuiranju ratnih zločina u Srbiji.