Prvi osnovni sud u Beogradu doneo je dve presude kojima je Srbija dužna da šestorici kosovskih Albanaca iz Glogovca isplati odštetu od 125.000 do 370.000 dinara zbog odgovornosti za torturu i nezakonito hapšenje, saopštio je Fond za humanitarno pravo (FHP).
Prvi osnovni sud u Beogradu doneo je dve presude kojim je naložio Republici Srbiji da na ime naknade štete zbog odgovornosti za torturu i nezakonito lišenje slobode koje su izvršili pripadnici Ministarstva unutrašnjih poslova Srbije (MUP), isplati šestorici kosovskih Albanaca iz Glogovca odštetu u rasponu iznosa od 125.000 do 370.000 dinara. Mada je odlukama utvrđeno pravo na odštetu zbog kršenja osnovnih ljudskih prava, Fond za humanitarno pravo (FHP) ističe da su dosuđeni iznosi neopravdano niski i da obrazloženja presuda ukazuju na nameru umanjivanja odgovornosti države za rasprostranjenu torturu nad kosovskim Albancima tokom 1999. godine. Advokati FHP-a su uložili žalbe na ove presude Apelacionom sudu u Beogradu.
Dvadeset godina pošto su hrvatski avioni tokom operacije “Oluja” bombardovali kolonu srpskih izbeglica u blizini Bosanskog Petrovca u BiH, kada je poginulo devet osoba, među kojima četvoro dece, niko nije procesuiran za taj zločin.
Povodom dve decenije od akcije „Oluja“ uglavnom se vode polemike na relaciji Zagreb – Beograd o tome da je za jedne ta akcija akcija etničkog čišćenja Srba, a za druge oslobodilačka akcija kojom je hrvatska vojska povratila svoju teritoriju. U tom stilu je i izjava ministra u Vladi Srbije Aleksandra Vulina, inače visokog zvaničnika partije JUL Miloševićeve suprugeMirjane Marković. Ta partija je žarila i palila Srbijom, a imala i svoje emisare uoči balvan revolucije početkom 90-ih. Ona je bila inspirator mnogih poteza Slobodana Miloševića i u najmanju ruku znala za sve tajne dogovore Milošević-Tuđman. Na 20-u godišnjicu Oluje on izjavljuje:
Marija Večerina je rodom iz Zatona u Obrovcu, a do Oluje je živela u selu Muškovce sa suprugom i troje dece. 05.avgusta 1995. godine, na automobil u kome se nalazila sa članovima svoje porodice i komšijama, pucali su pripadnici hrvatske vojske, koji su ih zarobili. Tom prilikom su joj ranjeni kćerka Branka i sin Stevo (1974). Stevo je odveden sutradan iz podruma u kome su bili zarobljeni, zajedno sa još četiri mlađa muškarca i od tada nije viđen.
Stevino telo je pronađeno 2003. godine na Kninskom groblju.
Marija Večerina je svedočila na III Regionalnom forumu za tranzicionu pravdu, održanom u Beogradu u februaru 2008. godine.
OTVORENO PISMO PREDSJEDNICI REPUBLIKE, PREDSJEDNIKU SABORA I
PREDSJEDNIKU VLADE POVODOM OBILJEŽAVANJA GODIŠNJICE VRO ‘OLUJA’
Poštovana predsjednice Republike,
poštovani predsjedniče Sabora,
poštovani predsjedniče Vlade,
u vojno-redarstvenoj operaciji ‘Oluja’, čiju godišnjicu danas i sutra obilježavamo, ubijene su stotine civila, protjerano do 200.000 naših sugrađana od kojih se velik broj nikada nije vratio, a još su tisuće njih ostale bez imovine. Iako u našem društvu prevladava aktivno poricanje, umanjivanje i manipulacija o ovim pitanjima, treba znati kako nijedno društvo koje teži biti otvorenim i demokratskim ne može pobjeći od činjenica.
Među svedocima koji su ispitani tokom suđenja u predmetu Gotovina i drugi „Operacija Oluja“ bili su i Peter Galbraith, ambasador Sjedinjenih Američkih Država u Hrvatskoj u periodu 1993-1998, general
Alain Forand, nekadašnji komandant snaga UN u Sektoru Jug,
Žarko Puhovski, bivši predsednik Hrvatskog helsinškog odbora,
Alun Roberts, nekadašnji oficir UN za medije u Sektoru Jug, i
Elisabeth Rehn, specijalna izvestiteljka UN Komisije za ljudska prava na teritoriji bivše Jugoslavije. Ovaj petnaestominutni video snimak sadrži delove njihovih svedočenja, u kojima iznose svoja saznanja o događajima i kršenjima ljudskih prava tokom i nakon operacije Oluja.
U utorak, 4. avgusta 2015. godine, navršava se 20 godina od hrvatske vojno-policijske akcije “Oluja” u toku koje su hrvatske vojne snage počinile ozbiljne i rasprostranjene zločine protiv Srba koji su živeli na području tzv. Republike Srpske Krajine. Ni nakon 20 godina od počinjenih zločina, pravda za žrtve ovih zločina još uvek nije dostignuta, za šta odgovornost snose i institucije Hrvatske i institucije Srbije. Obe države imaju pravnu i moralnu obavezu da u narednom periodu promene odnos prema nasleđu zločina počinjenih tokom “Oluje”, kao i da svojim konkretnim delima pokažu da briga o žrtvama i procesuiranje odgovornih za ratne zločine predstavlja stub budućeg pomirenja.
Približava se dvadeseta godišnjica od kada je sa uspehom sprovedena operacija Oluja – za jedne je to najtužniji period u istoriji Srba, za druge pobeda bez premca u istoriji Hrvata – pa ne bi bilo zgoreg podsetiti se nekih činjenica. Dok ne bude kasno.
Nisam sigurna, a želela bih da verujem, da je premijer svestan da pomirenje i suočavanje sa prošlošću nije samo odlazak u Srebrenicu, nego proces koji treba da traje 365 dana u godini