Sinoć je u holu beogradske Opštine Stari grad Nataša Kandić pokazala šta znači biti istinski aktivist za ljudska prava. Pa, iako nije uspjela prisustvovati tribini na kojoj je osuđeni ratni zločinac Vojislav Šešelj predstavljao svoju trotomnu knjigu u kojoj negira počinjenje genocida u Srebrenici, ona i još pet aktivista uspjeli su u svojoj namjeri.
Članovi i simpatizeri Srpske radikalne stranke (SRS) fizički su napali aktiviste nevladinih organizacija pre početka promocije knjige lidera radikala i haškog osuđenika Vojislava Šešelja u zgradi opštine Stari grad u Beogradu.
Uoči promocije, simpatizeri radikala su grubo gurali nevladine aktiviste, a osnivačicu Fonda za humanitarno pravo Natašu Kandić i još dve aktivistkinje oborili su na pod.
“Nisam samo ja bila na podu, nego još dve devojke iz Fonda, a jednog mladića su izbacili kao da hoće da ga gaze nogama. Naišao je Šešelj koji je rekao – izbacite je! Odmah je nastalo guranje, a od tih silnih udaraca smo se našle na podu. Onda su nas izbacili napolje”, rekla je Nataša Kandić za Radio Slobodna Evropa (RSE).
Na promociji Šešeljevih knjiga radikali su aktiviste grubo gurali, bacali na pod i izbacili iz prostorija Opštine Stari grad uz vrijeđanje, psovke i pogrde.
Članovi i simpatizeri Srpske radikalne stranke napali su aktiviste nevladinih organizacija prije početka promocije knjiga čelnika radikala Vojislava Šešelja u zgradi Opštine Stari grad u Beogradu, javlja Beta.
Danas u 18h u Svečanoj sali Opštine Stari Grad, održaće se promocija trotomne knjige Vojislava Šešelja o negiranju genocida u Srebrenici. Kao i prethodnih 30 godina, Srpska radikalna stranka i njen predsednik, koji je osuđen na 10 godina zatvora za progon i podsticanje deportacije Hrvata iz Vojvodine tokom ratova 90ih, nastavljaju politiku negiranja genocida. Smatramo da je negiranje srebreničkih žrtava direktna posledica politike koja se vodi već 30 godina, a to je politika zločina, negiranja i nepoštovanja za žrtve.
U godini u kojoj se obeležava 25 godina od genocida u Srebrenici, ovakvim promocijama ne sme biti mesta u javnim institucijama kao što je opština Stari grad.
Ekstremni i umiveni nacionalizam, odnos prema zločinačkoj politici Miloševićevog režima najteži su problemi srpskog društva. Sve dok se vlast i opozicija takmiče u nacionalizmu i poricanju zločina, nema govora ni o kakvoj promeni u Srbiji, nema govora o reformama niti evropeizaciji zemlje, već samo o borbi za naslednika Miloševićevog prestola.
Ako osuđeni ratni zločinac nezakonito obavlja funkciju narodnog poslanika, ako svi državni organi i ubedljiva većina političkih lidera negira genocid u Srebrenici koji su utvrdila dva međunarodna suda – niko ne može imati dilemu da se radi o državnoj politici negiranja, koja vodi u samoizolaciju, ekstremizaciju i moralnu propast celog društva.
Inicijativa mladih za ljudska prava, Fond za humanitarno pravo (FHP) i Žene u crnom smatraju da je najveća odgovornost za ove procese uvek na aktuelnoj vlasti, u ovom slučaju lokalne vlasti predvođene Markom Bastaćem. Ovo nije prvi put da se lokalni lideri koji se predstavljaju kao jedina alternativa aktuelnoj vlasti zapravo ekstremniji u nacionalizmu od vlasti, od imenovanja Svetozara Andrića za zamenika predsednika opštine Novi Beograd (protiv koga Tužilaštvo za ratne zločine vodi predistražni postupak po osnovu krivične prijave FHP-a), do paramilitarnih dečijih kampova u organizaciji MIlana Stamatovića na Zlatiboru.
Proklamovani ciljevi demokratizacije, modernizacije i evropske integracije Srbije mogući su samo ukoliko dođe do radikalnog otklona od zločinačke politike, javne osude svih pojedinaca koji su činili zločine, i marginalizovanja osuđenih ratnih zločinaca u javnom prostoru.
Inicijativa mladih za ljudska prava
Fond za humanitarno pravo
Žene u crnom
U Sarajevu je 4. februara održana zajednička molitva četiri monoteističke religije u Bosni i Hercegovini, u znak sjećanja na sve žrtve proteklog rata u BiH, ali i svih drugih ratova u organizaciji Međureligijskog vijeća u Bosni i Hercegovini.
Reisu-l-ulema Islamske zajednice u BiH Husein ef. Kavazović, vrhbosanski nadbiskup kardinal Vinko Puljić, jerej Nemanja Đureinović iz Srpske pravoslavne crkve (SPC) i hazan Jevrejske opštine Sarajevo Igor Bencion Kožemjakin su, moleći se svako u skladu sa svojom tradicijom a u zajedničkom duhu, održali molitvu u Jevrejskoj zajednici.
Krstina Nikolić i Dobrila Stojanović svedočile su danas pred Odeljenjem za ratne zločine Višeg suda u Beogradu na suđenju za zločin u selu Kravica kod Srebrenice iz jula 1995. kada je ubijeno 1.313. bošnjačkih civila.
Suđenje za otmicu 20 civila nesrpske nacionalnosti iz voza Beograd-Bar u stanici Štrpci 1993. godine i njihovo ubistvo nastavljeno je danas pred Specijalnim sudom suočenjem svedoka Miće Jovičića i optuženih.
Fond za humanitarno pravo (FHP), Centar za mlade KVART (Prijedor, BiH) i Fond za humanitarno pravo Kosovo pozivaju mlade iz Srbije, Bosne i Hercegovine i Kosova* da se prijave za učešće u programu razmene, koji će se održati u periodu između marta i septembra 2020. godine.
I nakon proteka više od dvadeset godina od završetka sukoba na području bivše Jugoslavije, suočavanje sa prošlošću se odvija u društvima zaokupljenim jednostranim narativima i podelom na „nas i njih“. Istraživanja pokazuju da više od 70% učenika osnovnih škola o ratnim sukobima ne uči u školama, te da se o tim temama najčešće upoznaju kroz priče u okviru porodice i medija. Na taj način se selektivni i nekritički narativi prenose na mlađe generacije, što u situaciji kada je komunikacija sa pripadnicima drugih nacionalnih zajednica ograničena ili je uopšte nema, onemogućuje uvid u perspektive i patnje drugih.
Na današnjem suđenju za otmicu i ubistvo 20 putnika nesrpske nacionalnosti iz voza Beograd-Bar u stanici Štrpci 1993. godine, svedočio je Mićo Jovičić, koji se nalazi na izdržavanju petogodišnje kazne za ovaj masakr.
Šehida Abdurahmanović, kojoj je u genocidu u Srebrenici ubijen muž i još desetak članova porodice, smatra veoma bitnim što su porodice žrtava u Udruženju “Pokret majki enklava Srebrenica i Žepa” Evropskom sudu za ljudska prava u Strasbourgu podnijele tužbu protiv države Holandije.
“S obzirom da sam ja očevidac i žena koja sam bila sa djecom u fabrici akumulatora, tadašnjoj bazi holandskog bataljona, s te moralne strane, te ljudske strane nije mi jasno da oni dobro znaju koji je broj ljudi samo tu bio i oni se hvataju nekog spiska. I koje je to poniženje žrtava kad oni kažu na presudu koju bude donio sud, na neku cifru koju će sud da odredi žrtvama, oni od toga priznaju samo deset posto”, kaže Šehida.