Vrhovni sud Srbije je 18. maja 2006. potvrdio presudu Okružnog suda u Beogradu, kojom se četvorica pripadnika oružane formacije Osvetnici koja je bila u sastavu Vojske Republike Srpske, osuđuju na višegodišnje kazne zatvora zbog otmice i ubistva 16 Bošnjaka iz sela Sjeverin u mestu Mioče u Bosni Hercegovini u oktobru 1992. godine. Za ovaj zločin osuđeni su Milan Lukić, Dragutin Dragičević, Oliver Krsmanović i Đorđe Šević.
Fond za humanitarno pravo najoštrije osuđuje kamenovanje kuće sociologa religije Mirka Đorđevića u noći između 16. i 17. maja i apeluje na MUP Srbije da preduzme sve mere kako bi počinioci ovog akta što pre bili privedeni pravdi.
Drugi opštinski sud u Beogradu osudio je 14. aprila 2006. godine Nataliju Lazić, medicinsku sestru iz Velikog Gradišta, na plaćanje novčane kazne u iznosu od 100.000 dinara zbog njenih izjava u vezi sa seksualnim zlostavljanjem maloletnog Roma u Velikom Gradištu, koje je dala kao gost u TV emisiji Ključ.
Istraživačko dokumentacioni centar (BiH), Fond za humanitarno pravo (Srbija) i Documenta (Hrvatska), potpisnici Protokola o saradnji na dokumentovanju ratnih zločina i protiv nekažnjivosti (2004), održali su 5. i 6. maja 2006. godine u Sarajevu konferenciju o inicijativama i perspektivama za utvrđivanje istine o prošlosti koja je predmet međunarodnih i nacionalnih suđenja za ratne zločine.
Fond za humanitarno pravo je 14. aprila 2006. godine podneo krivičnu prijavu Okružnom tužilaštvu u Kraljevu protiv NN počinilaca koji su, u noći 24. marta 1999. godine, pretukli Albance Behrama Gigolaja (Behram Gigollaj) i njegovog sedamnaestogodišnjeg sina Ganija, u Mataruškoj Banji, dok su radili u svojoj pekari. Behram je od posledica prebijanja preminuo tri dana kasnije.
Ovaj izveštaj se zasniva na preko 60 intervjua sa pripadnicima manjinskuh etničkih zajednica u vezi sa sledećim pitanjima: sloboda kretanja, povratak raseljenih, jednak pristup institucijama, pristup javnim uslugama, obrazovanju, vaspitanju i zapošljavanju, upotreba maternjeg jezika i obnova kuća, kao i na intervjuima sa žrtvama etnički motivisanih incidenata i dostupnim podacima o kažnjavanju pojedinaca za etničko nasilje 17. marta 2004. godine…
Fond za humanitarno pravo (FHP) snažno podržava angažovanje državnih institucija u saniranju posledica nedavnih elementarnih nepogoda i pomoći ugroženom stanovništvu u tim područjima. U isto vreme, FHP bi želeo da te institucije, a posebno Vlada Republike Srbije, iskažu isti nivo solidarnosti prema građanima Srbije bošnjačke nacionalnosti iz opštine Priboj, koji su krajem 1992. i početkom 1993. godine bili žrtve progona od strane tadašnje Vojske Jugoslavije (VJ) i koji su zbog toga i danas prinuđeni da žive van svojih domova.
Slučaj Gorana Mandića, Miodraga Peslaća, Stevana Mirković i Zorana Samardžije; Nestanak Dušana Grbića; Nestanci Miloša Bajića, Rade Vojinovića, Milana Trbovića, Milana Todića, Nikole Savića, Mladena Jokića, Gojka Davidovića i Ljubomira Novakovića; Slučaj Pere Beronja, Radovana Bižića, Željka Bosanca, Milana Čučkovića, Milana Gvojića, Dragoljuba Pejčića, Miodraga Pejića, Slavka Radivojevića, Đure Šubašića, Milana Tarbuka, Slavka Trivića, Siniše Bogičevića, Bogdana Pantelića, Milenka Vujasinovića, Zorana Jankovića i Marka Lalića; Slučaj Slavka Budića; Slučaj Dušanke Đurđić i dr….
U odluci koja je donešena 8. marta 2006., Komitet Ujedinjenih nacija za eliminasanje rasne diskriminacije (Komitet) usvojio je odluku protiv Srbije i Crne Gore u kojoj se zaključuje da je država propustila da sprovede brzu, detaljnu i delotvornu istragu spornog slučaja diskriminacije (Član 6. Konvencije o ukidanju svih oblika rasne diskriminacije).