Këshilli i Sigurimit i Kombeve të Bashkuara (KS i KB) me anë të vetos, të cilën e ka deponuar Federata Ruse në seancën e mbajtur në datën 8 korrik të vitit 2015, e ka refuzuar propozimin e Rezolutës së Britanisë së Madhe me rastin e 20 vjetorit nga gjenocidi në Srebrenicë. Votimit i ka paraprirë një periudhë prej një muaji të negociatave intensive midis anëtarëve të përhershëm të KS të KB me qëllim të përpilimit të një teksti të kompromisit të rezolutës. Gjatë kësaj periudhe, përfaqësuesit më të lartë të institucioneve shtetërore të Serbisë, me anë të thirrjeve publike dhe me aktivitetet diplomatike të orientuara drejt pengimit të miratimit të rezolutës së propozuar, i kanë shkaktuar dëm procesit të pajtimit në rajonin e ish Jugosllavisë dhe i kanë diskretituar paraqitjet dhe deklaratat e mëhershme publike të përfaqësuesve të Serbisë për përkushtimin e tyre ndaj procesit të pajtimit dhe zisë për viktimat e gjenocidit në Srebrenicë.
Fondi për të Drejtën Humanitare (FDH), në datën 12 qershor të vitit 2015 e ka sjellë deklaratën kundërvajtëse kundër ministrit të mbrojtjes Bratisllav Gashiqit për shkak të shënjimit të paligjshëm të arkivit të brigadës së motorizuar 37 të Ushtrisë së Jugosllavisë (br. mt. 37 e UJ) si shkallën më të lartë të sekretit të të dhënave. FDH konsideron se ministri i mbrojtjes e ka shkelur Ligjin mbi fshehtësinë e të dhënave dhe se veprimi i tij është i orientuar drejt pamundësimit të ndriçimit të të gjitha rrethanave mbi vrasjet e shqiptarëve në Kosovë, trupat e të cilëve janë gjetur në varrezën masive në Rudnicë.
Kryetari i Gjykatës së Lartë në Beograd ia ka ndaluar Fondit për të Drejtën Humanitare (FDH) incizimin e mbrojtjes publike të aktgjykimit të shkallës së parë në lëndën Beli Manastir pa arsyetim lidhur me arsyet e vendimit të tillë. Vendimi i këtillë i kryetarit të gjykatës është praktikë e gjykatave që të kufizojnë shikimin nga ana e publikut në gjykimet për krimet e luftës në Serbi, me çka në masë të madhe zvogëlohen shanset për dialog shoqëror dhe ballafaqim me krimet e kryera gjatë viteve nëntëdhjetë të shekullit XX.
Qeveria e Republikës Federale të RS të Jugosllavisë qysh në vitin 2000 e ka botuar publikimin „Heronjtë e atdheut“, i cili përfaqëson një evidencë të çmueshme, edhe pse jo të plotë, mbi viktimat ushtarake në lidhje me luftën në Kosovë. Në atë evidencë janë përmendur viktimat ushtarake të luftës, në mesin e të cilave edhe 275 pjesëtarë të UJ /MPB-së së Serbisë, të cilët janë vrarë në sulmet e NATO-s në territorin e Serbisë, të Malit të Zi dhe të Kosovës.
