Godina iza nas nije donela promene u pogledu suočavanja sa prošlošću u Srbiji. Sve je uglavnom ostalo isto – neaktivnost Tužilaštva za ratne zločine (TRZ), nepostojanje jasne opredeljenost vlasti da se konačno raskrsti sa nasilnom prošlošću i nastavak prakse heroizacije osuđenih ratnih zločinaca.
U Dunavu kod mesta Tekija nedaleko od Kladova, 6. aprila 1999. godine izvučena je hladnjača sa leševima Albanaca koji su ubijeni na Kosovu, a čija su tela potom preneta u Srbiju. Slučaj je odmah proglašen državnom tajnom pa je javnost tek posle dve godine saznala o čemu se zapravo radi kada je u listu Timočka krimi revija iz Zaječara, 1. maja 2001. objavljen tekst u kome se otkriva da se u hladnjači nalazilo 50 leševa kosovskih Albanaca.
Smatra se da je tokom rata u Bosni i Hercegovini u Goraždu ubijeno više od 120 dece. Napadi na ovo područje su se nastavili čak i nakon što su ga Ujedinjene nacije proglasile „sigurnom zonom“.
NATO bombardovanje tadašnje Savezne Republike Jugoslavije je počelo 24. marta 1999. godine, pod nazivom Operacija savezničkih snaga, koju su srpski mediji kolokvijalno nazvali „Operacija milosrdni anđeo“.
Zakonom o pravima boraca, vojnih invalida, civilnih invalida rata i članova njihovih porodica, koji je usvojen 29. februara u Skupštini Srbije, praktično su isključene žrtve silovanja u ratovima iz devedesetih godina prošlog veka. Naime, zakonom su isključene žrtve koje su imale fizičko oštećenje manje od 50 odsto, odnosno svi oni nad kojima je u toku ratova vršeno nasilje koje nije izazvalo vidljive fizičke posledice, što je zajedničko svim žrtvama seksualnog nasilja.
Nedavno su dva Srbina sa Kosova optužena za silovanje tokom rata 1999. godine. Ove optužnice podsetile su na činjenicu da kosovski sudovi dve decenije nikoga nisu osudili za ratno seksualno nasilje.
Mehanizam za krivične sudove (naslednik Haškog tribunala) očekuje od Srbije hapšenje i izručenje Vjerice Radete i Petra Jojića bez odlaganja, saopšteno je za Radio Slobodna Evropa (RSE) iz tog suda.
Prošle nedelje navršilo se 27 godina od zločina u Štrpcima. Voz na relaciji Beograd-Bar neplanirano je stao na stanici Štrpci u Bosni u Hercegovini 27. februara 1993. godine. Iz njega su pripadnici Vojske Republike Srpske izveli 20 civila nesrpske nacionalnosti, koje su potom ubili.
Hrvatski istraživački novinar govori za Danas o ratnim zločinima, odnosima u regionu, medijima… U sedmom mjesecu 1991. godine, kada se već osjećao miris rata, bio sam glavni urednik Glasa Slavonije. Pokušavali smo da smirimo tu klimu koja je iz dana u dan sve više ključala i da jednim uravnoteženim pristupom damo ljudima osnovne informacije, a da ih ne huškamo na rat. To se nije svidelo ljudima koji su bili na vlasti u Osijeku. Željeli su imati pod kontrolom novine koje će biti glasnogovornik njihovih ideja – da po svaku cijenu treba ući u žestok obračun sa Srbima koji su im bili trn u oku – priča za Danas poznati hrvatski istraživački novinar Drago Hedl.
U promociji knjige “U Srebrenici nije bilo genocida” zločincu Šešelju pomogle su vlasti općine Novi Beograd, gdje je zamjenik načelnika Svetozar Andrić, ratni komandant Birčanske brigade i načelnik Štaba Drinskog korpusa VRS.
Ratni zločinac Vojislav Šešelj nastavlja seriju promocija svoje knjige “U Srebrenici nije bilo genocida”. U pokušajima dajim pisanijama negira presudu Međunarodnog suda u Hagu pomogle su mu i vlasti općine Novi Beograd, gdje je na dužnosti zamjenika načelnika Aleksandra Šapića ovdašnjoj javnosti mnogo poznatiji Svetozar Andrić, ratni komandant Birčanske brigade i načelnik Štaba Drinskog korpusa Vojske Republike Srpske.